ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ (1914-2003). Γεννήθηκε το 1914 στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου παρέμεινε μέχρι το 1932 που αποφοίτηση από Λύκειο Ηρακλείου Κρήτης. Το 1934 περνάει συγχρόνως στη Σχολή Φυσικής του Πανεπιστημίου και στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου φοίτησε με δασκάλους τους Κωνστ. Παρθένη, Ουμβ. Αργυρό και Γ. Κεφαλληνό. Το 1934 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Από τότε, πηγή έμπνευσης για πολλά από τα τοπία του ήταν οι περιοχές της Αθήνας όπου έζησε (Ιλίσια, Νέο Ψυχικό, Παγκράτι, Μέτς). Το 1939 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη ζωγραφική και συνέχισε μέχρι το 1941 σπουδές στη χαρακτική. Τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής δημιούργησε ξυλογραφίες με θέματα από την Αντίσταση. Μετά τον πόλεμο ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη ζωγραφική. Αναγκαζόταν όμως, για βιοποριστικούς λόγους, να εργάζεται παράλληλα ως καθηγητής σχεδίου και ως σχεδιαστής επίπλων. Μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «Αρμός», πήρε μέρος στις περισσότερες εκθέσεις ζωγραφικής που οργανώθηκαν μεταπολεμικά. Επίσης το 1948 πήρε μέρος στην πρώτη Πανελλήνια Έκθεση Ζωγραφικής στο Ζάππειο που διοργάνωσε το Υπουργείο Παιδείας. Το 1950 ο Οργανισμός Σχολικών Βιβλίων του ανέθεσε να εικονογραφήσει το αναγνωστικό της Γ΄ Δημοτικού με δικές του ξυλογραφίες. Το 1952 έγινε η πρώτη ατομική του έκθεση στη γενέτειρά του, το Ηράκλειο Κρήτης, και ακολούθησαν πολλές και σημαντικές ατομικές του εκθέσεις. Τη δεκαετία του ΄60 φιλοτέχνησε αφίσες και τουριστικά έντυπα για την προβολή της Ελλάδας και του Φεστιβάλ Αθηνών για λογαριασμό του Εθνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ), καθώς επίσης για τη δημιουργία τοιχογραφιών σε χώρους υποδοχής των νέων, τότε, ξενοδοχείων Ξενία. Από το 1945 μέχρι το 1973 ασχολείται κυρίως με την υδατογραφία. Το 1957 εκθέτει στην γκαλερί